Bir çocuğun geç konuşmaya başlamasının temel nedeni belki de dil yetisinden yeterince yararlanamaması olabilir.
Bu nedenle bu çocukların mümkün olduğunca erken teşhisi önemlidir. Olabilecek sebepler araştırılıp, sebeplerine yönelik tedavi yapılabilir.
Hiçbir fiziksel rahatsızlığı olmayan, aileden geç konuşma geçmişi olan bir yakını olan çocuk “bekle-gör” yöntemi ile takip edilmelidir.
Erkek çocukların kız çocuklarına göre gelişimsel dil gecikmesine daha yatkın olduğu bilinmektedir.
Bu süreç içerisinde çocuk dil eğitimine katkıda bulunmaları için anne babalara eğitim önerilir. Çocuklarla yeterli ve etkin iletişim kurulmalı, konuşmaları için fırsat verilmelidir.
Çocuğun istediği için önce bunu sözlü olarak ifade etmesi beklenmeli, sonra istediği yerine getirilmelidir.
Günlük iletişim çocuğa soru yöneltilerek ve cevaplaması için zaman ayrılarak sürdürülmeli, çocuğun kısa öyküler oluşturma çabası sağlanmalıdır.
Çocuğun yakın çevresindeki tüm bireyler çocukla birlikte oldukları her anı eğitim olarak düşünüp doğru konuşma örneği vermeli ve çocuğun konuşması için fırsat sağlamalıdırlar.
‘Sebepler’ ne olabilir?
Gecikmiş konuşmaya neden olan durumlar
- Ailesel dil gecikmesi,
- Gelişimsel dil gecikmesi,
- Prematüre doğum veya büyüme gelişme geriliği,
- İki dil konuşulması, sağ el – sol el kullanılması gibi çatışma yaratan durumlar,
- İşitme kayıpları, işitmenin algılanması bozuklukları,
- Dil bağı, yarık damak, dudak gibi ağız içi problemleri,
- Otizm, zeka geriliği yapan hastalıklar,
- Psikososyal uyaran eksikliği,
- Çocuğa konuşma fırsatının verilmemesi gibi..
